Pamiętam, że mąż Donaty był dziennikarzem. Z Daleńką spotykałyśmy się co roku 22 lutego w Dniu Myśli Braterskiej. Jej ojciec był zesłany na ...
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Dorota Majewska
4
6,8/10
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.plhttp://papierowymotyl.pl/?autorzy_custom=dorota-majewska
6,8/10średnia ocena książek autora
104 przeczytało książki autora
105 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Łączniczka "Zośki". Wspomnienia Danuty Rossman
Dorota Majewska, Aleksandra Prykowska-Malec
7,6 z 38 ocen
77 czytelników 25 opinii
2021
"Zośka" - moja wielka miłość. Wspomnienia Hali Glińskiej
Dorota Majewska, Aleksandra Prykowska-Malec
5,9 z 49 ocen
118 czytelników 10 opinii
2017
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Do powstania poszła młodzież, która z góry sobie założyła: biorę udział w Powstaniu i nie wiadomo, czy wrócę. Jeżeli wróciła, to z żalem, że...
Do powstania poszła młodzież, która z góry sobie założyła: biorę udział w Powstaniu i nie wiadomo, czy wrócę. Jeżeli wróciła, to z żalem, że jak to? Mojej ofiary nie przyjęto? Przepłakałam ileś tam nocy i dni, że nie zginęłam.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Łączniczka "Zośki". Wspomnienia Danuty Rossman Dorota Majewska
7,6
Książka jest bardzo ciekawym zapisem wspomnień Danuty Rosmann - harcerki, urodzonej w latach 20-stych, które zostały spisane wspólnie przez Dorotę Majewską i Aleksandrę Prykowską. Bohaterka wychowywała się w zwyczajnej rodzinie, razem z bratem Przemkiem w podwarszawskiej miejscowości Olesinek. W czasach szkolnych uczęszczała do warszawskiej szkoły im. Królowej Jadwigi, która do tej pory istnieje, obecnie mieści się niedaleko parku Królikarnia. W tejże szkole zaczęła chodzić na zbiórki harcerskie. Kiedy wybuchła wojna Danuta miała około 20 lat i razem z harcerzami ze swojej szkoły zaczęła angażować się w pomoc ofiarom dotkniętym wojną. Przede wszystkim była kierowana do pomocy przy udzielaniu pierwszej pomocy medycznej, zapewnianiu wsparcia w postaci najpotrzebniejszych środków do życia takich jak żywność, środki higieny, czasem znalezienie pracy, ułatwienie kontaktów z bliskimi. Chodziło przede wszystkim o stworzenie bezpiecznych warunków do życia dla ludności poszkodowanej, która straciła domy, rodziny, pracę i była pokrzywdzona. Danuta przytacza wiele ciekawych historii widzianych wtedy z perspektywy młodej dziewczyny. Po Powstaniu Warszawskim, które zmobilizowało zarówno Danutę jak i jej rówieśników, bohaterka trafiła na dłuższy czas do obozów dla jeńców wojennych. Te czasy wspomina jako najtrudniejsze. Do niewoli trafił również jej ojciec i brat. W tym czasie Danuta poznała swojego przyszłego męża, Jana Rossmana, z którym po wojnie założyła rodzinę. Bardzo podobało mi się opisanie tego trudnego dla Polski czasu z punktu widzenia kobiety. Danuta wielokrotnie w swoich wspomnieniach krytykuje przemoc używaną wobec słabszych. W bardzo ciepły sposób odnosiła się za to do wielu osób, z którymi przeżyła wiele emocjonujących przygód we wczesnej młodości, ale też już po zakończeniu wojny.
Łączniczka "Zośki". Wspomnienia Danuty Rossman Dorota Majewska
7,6
Nie wiem czy zauważyliście, ale ostatnimi czasy bardzo często zostają wydane książki o tematyce II Wojny światowej, obozach koncentracyjnych czy też powstaniach? Albo też osobami związanymi z tymi wydarzeniami? Również zauważyłam, że teraz w modzie/ na topie jest Paryż w czasie okupacji i wydarzenia, które tam się dzieją. Ale nie o tym dziś.
Dziś natomiast chcę powiedzieć dwa słowa o książce "Łącznika "Zośki". Wspomnienia Danuty Rossman" Doroty Majewskiej i Aleksandry Prykowskiej-Malec @wydawnictwomuza .
Książka jest niczym innym niż biografią samej Danuty Rossman z czasów II wojny światowej. Pani Danuta Rossman w tej książce opowiada nam o swoim życiu przed okupacją, w trakcie wojny, kiedy to działała w ruchu oporu, udzielała się w Szarych Szeregach jako łączniczka i nie tylko, oraz opowiada o swoim życiu po Powstaniu Warszawskim, co się działo z nią, jej krewnymi i znajomymi po wojnie.
Jeśli chodzi o moją opinię o tę książkę to będzie jednoznaczna. A mianowicie ta książka nie zaskoczyła mnie niczym. Te informacje i wydarzenia już kiedyś czytałam, a to w książce Aleksandra Kamińskiego "Kamienie na szaniec", albo "Zośka i Parasol" tego samego autora i który nadal czeka na przeczytanie.
Książkę polecam tym osobom, które nie czytały i nie zagłębiały się na tematyce II Wojny światowej, również niestety nie polecam tym osobom, które przeczytały i mają za sobą masę książek o tej tematyce.
Ocena 7/10🌟